خدا

سجده که زدم ، شونه ام رو تکون داد و گفت : ببین
گفتم : آره ، خلقت فکر تو بود
گفت : اینجوری ، نگهش دار
: گریه کنان گفتم
کی می تونه ، حتی یه نفر رو اینطوری نگه داره ؟
گفت : خرابش که بشی
مثل من ، متل خدات


الرحمن ، الرحیم

جاودانه

دردمندیمان گاه سر باز می کند
فراموش می کنیم

روزی ...

می رویم ، می آئیم
زنده می شویم
می میریم
جاودانه اما ، نمی شویم
زیرا که
هرگز ، هرگز عاشق نبوده ایم

برای تو ، که امروز روز توست
برای او ، که هر روز روز اوست

مدیون

پر به بالش سپردم

مرا نبرد
اندیشه اش این بود
عشق مورز
مدیون ام مخواه

دل ، بسته اوست
او بسته دل ؟

بر بال آسمان

آسمانی

بال کجاست ؟

گونه بر شانه

سر بگذار

دل بسپار

گفته بودم : دل

یادت هست ؟

... دل بسپار