خویشتن خویش

درست مثل یه پروانه . میدونی همیشه وقتی یه کرم ابریشم می خواد تبدیل به پروانه بشه فقط زیبایی پروانه رو می بینیم اما هیچ کس

نمی بینه که دردی کشیده می شه ، می دونستم که می خواد تنها باشه ، می دونستم یه روزی از راه می رسه که بخواد تو خودش باشه و دردبکشه، دردی که فقط همراه خودشه ! آدم وقتی می خواد خودش رو پیدا کنه ، وقتی تو خودش می پیچه ، هیچ کس نمی تونه کاری براش بکنه ، برا همین می گن درد بخشیدنی نیست
دردهای ما تمومی نداره اما همیشه یادم می مونه که هر دردی یه چیزی داره که تا پیش از این نبوده ، نتیجه گیری این که چی بوجود میآد ، پای خود آدماست . همیشه می ترسم یه وقت نشه یه کرم ابریشمی فقط تا آستانه پروانه شدن بره ، آرامش هميشه پس از درد حاصل ميشه ، هميشه